Toni Morrison o pisaniu

Zawsze bardzo dużo czytałam i jako dziecko wcale nie chciałam być pisarką. Uważałam, że wszystko zostało już opisane. Kiedy miałam 35 albo 36 lat zdałam sobie nagle sprawę z tego, że historia, którą chciałabym przeczytać, niestety nie została jeszcze napisana. Dlatego właśnie napisałam swoją pierwsza książkę.

Jestem naprawdę dobrym czytelnikiem. Kocham czytanie. Ludzie mówią mi, że pisze dla samej siebie i to brzmi okropnie, bardzo narcystycznie. Z drugiej jednak strony, jeżeli wiesz jak czytać własne prace, mam na myślisz to, że czytasz z odpowiednim dystansem krytycznym wobec tego co piszesz, to sprawia, że stajesz się lepszym pisarzem i redaktorem. Na zajęciach z kreatywnego pisania zawsze podkreślam, jak ważne jest to, żeby nauczyć się czytać własne prace. I nie oznacza to - czytać, żeby poczuć się dumnym, ze coś się stworzyło. Nie, właśnie lepiej podejść do własnego tekstu z dystansem, tak jakby widziało się go pierwszy raz. Nie angażować się emocjonalnie, poddać go krytyce.

Zaczynam pisać przed świtem. Na początku to była konieczność. Miałam małe dzieci i musiałam znaleźć czas zanim się obudziły, a budziły się zwykle około piątej rano. Nawet kiedy dzieci dorosły, zwyczaj pozostał. Piszę ołówkiem. Dopiero potem korzystam z programu komputerowego, kiedy składam tekst, robię poprawki.

Zdarza się, że pod wpływem nagłego impulsu zaczynam pisać w różnych miejscach na tym, co akurat mam pod ręką: na rachunkach hotelowych, małych skrawkach papieru. Czuje, że po prostu muszę to napisać.

Robię bardzo dużo poprawek: poprawiam tekst sześc razy, siedem razy, trzynaście razy, tyle ile potrzeba.


Większość wypowiedzi pisarki pochodzi z wywiadu z paniami: Claudią Brodsky i Elissą Schappell.

Tłumaczenia moje własne. Bardzo wolne ;)

Z cyklu o pisaniu:
Isabel Allende o pisaniu
George R. R. Martin o pisaniu