Anastazja Kamieńska, jak sama wielokrotnie podkreśla, nie jest detektywem tylko analitykiem. Najważniejsze pomysły powstają, kiedy siedzi przy swoim policyjnym biurku popijając hektolitry kawy, albo podczas bezsennych nocy. Złośliwi koledzy z pracy śmieją się z niej, że to taki Nero Wolfe w spódnicy. Kamieńska, tak jak i Sherlock Holmes, jest też mistrzynią kamuflażu. Szafy w jej mieszkaniu pełne są strojów na każdą okazję i dla różnych typów osobowości. Anastazja jest bystra, ma doskonałą pamięć i zdolności językowe, poza tym jest niewiarygodnie... leniwa. Doskonali detektywi są irytujący, czyż nie? A tak Kamieńska nie onieśmiela, bo ma wady, jak każdy z nas.
Władisław Stasow, to kolega z pracy Anastazji. Ten emerytowany policjant jest bohaterem "Czarnej listy", której akcja dzieje się w krymskim kurorcie. Na festiwal filmowy przybywają gwiazdy, dziennikarze i nowobogaccy. Pamiętam jak sama leciałam samolotem na Krym. Na pokład wsiadali Rosjanie, każdy miał zapięty na nadgarstku gruby złoty zegarek i najlepiej jeszcze kilka złotych łańcuchów na szyi. A po za tym upał. Wszechogarniający żar. Ciężko się myśli w takich warunkach, a tu trzeba ruszyć głową, bo giną kolejne osoby. W dodatku miejscowa policja jakoś nie kwapi się do pomocy. Stasow jeszcze nie raz pożałuje, że w ogóle się w to wplątał.
Jeżeli miałabym wybrać, który z tych tytułów podobał mi się najbardziej to byłoby to "Śmierć i trochę miłości" w którym Kamieńska ściga mordercę panien młodych. Podobny motyw był w powieści Jamesa Pattersona "1st to die", tyle, że, jak to u Pattersona, historia była dużo bardziej okrutna. To ja już wolę sposób pisania Aleksandry Marininy.
